คุณธรรมของมนุษย์

คุณธรรมของมนุษย์ หรือเรียกว่ามนุษยธรรม ก็อย่างหนึ่ง,,, คุณธรรมของเทวดา ก็อย่างหนึ่ง ของพรหมก็อย่างหนึ่ง ของอริยะก็อย่างหนึ่ง นี่ยังไม่กล่าวถึง โคตะระภู โพธิ พุทธะธรรม ในแต่ละอย่าง มีความแตกต่างกัน แต่ก็ยังได้ชื่อว่า เป็นธรรมที่ถูกรองรับด้วยสีลพื้นฐาน ๕ประการสำคัญ อันเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงให้เกิดความสุขสมบูรณ์ในการครองความเป็นมนุษย์สมบัติที่ดี มีคุณธรรมของความเป็นมนุษย์ครบถ้วนสมบูรณ์ และ/หรือจะให้ละเอียดเหลือใช้ก็ได้ ด้วยการทำคุณธรรมความเป็นมนุษย์ของตน ให้ละเอียดผ่องใส มากยิ่งๆขึ้นไป ,,, ก็ด้วยการเจียนัยสีลสมาทานของตนเองนั้นแหละ ไม่เกี่ยวเนื่องด้วยผู้อื่นผู้ใดเลย,,, อย่างนี้แล้ว โลกทั้งหลายก็จะเกิดความผาสุข สุขกาย สบายใจกันไปตามลำดับฐานะของตน ผู้มีสีลสมาทานเอาไว้ในกายใจของตนเองแล้ว เป็นอย่างดี,,, หากแต่ว่า โลกมีความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น ตามการแ่บ่งแยกภพ แยกชาติ ออกไปตามเหล่ากอ และภาษาของตน ยังความมีคุณธรรมในระดับต่างๆให้เคลื่อนไหวตามไปด้วย ,,, และแม้น่า เหล่าชนใด ไม่นับเอาความมีคุณธรรมตามชั้นของสัลสมาทานที่ดีแล้ว มีความบกพรองในสีลสมาทานพื้นฐานทั้ง๕ ของความเป็นมนุษย์แล้ว ภพ ชาติ ของเหล่าชนนั้น ย่อมเกิดความชรา เสื่อมโทรม และมรณะ ลาจากกันไป ให้ต้องครองความทุกข์โศกเศร้าพิรีพิไรรำพันกันอย่างหาที่จบสิ้นไม่ได้ ทั้งที่ๆ อายะตะนะนิพพานนั้น คือที่ที่มีควมสุขเป็นอย่างที่สุดแล้วนั้น ไม่ได้หนีห่างไปไหนจากเหล่าชนทั้งหลายเลย หากแต่เหล่าชนโดยทั่วไป มักเลือกที่จะทิ้งห่าง ความสุขอันหาที่สุดมิได้นั้น ออกไปเอง ด้วยความว่า คุณธรรมทั้งหลาย ไม่มีในเราโดยสมบูรณ์ด้วยสีลสมาทานทั้ง๕ แล้ว,,ล ก็ ยังอาจเอื้อมไปหาคำว่า "คุณ นะ ทำ" เถิด ,,, ส่วนต้วฉันนะ "ฉันไม่ทำแล้ว" เป็นกันอย่างนั้นไปหมด,,, ทั้งโกล และจักรวาลนี้ จึงหาที่ที่จักอยู่กัยอย่างสุขกาย สบายใจไม่ได้อีกเลย จนถึงกาลแก่จักรวาลเขาต้องยุบตัวลงบ้าง พองตัวใหม่ขึ้นมาบ้าง นั้นแล้ว สัตว์โลกทั้งหลาย จึงรู้ว่า ทุกอย่างมันสายเสียแล้ว ,,, โลกไม่มีเรา เราไม่มีโลกให้อาศัยสร้างกุสลกรรม ทำบุญกิริยา เสริมบารมีธรรม ให้เหมาะแก่มีคุณธรรมของคามเป็นมนุษย์ ทิพย์ พรหม อรูปพรหม โตครภู อริยะ โพธิ พุทธ ถึงพระนิพพานตามพระพุทธเจ้าไปให้ได้แล้ว ,,, อย่างนี้ ผู้รู้ จึงขวนขวาย สร้างคุณธรรมในตนเองขึ้นมาก่อน แล้วประกาศคุณธรรมตามชั้นของที่ตนเรียนรู้แล้ว ออกสู่เหล่าชนทั้งหลาย ให้ได้พิจารณา ประคับประคองตนเอง ให้จบภพ จบชาติ ไปให้ได้ด้วยดี ,,, ไม่มีคามทุกข์ ใดๆรองรับได้อีก ,,, ด้วยเหตุว่า ,,, สังขารที่จะไปครองในเวรใดๆก็ดี ในกรรมใดๆก็ดี ,,, มันได้จบลงไปหมดแล้ว ,,, พ้นเหตุปัจจัยในการไปเกิดมาเกิด ได้ทั้งหมดแล้ว ทั้งด้วยจิตท่ฝึกอบรมดีแล้วบ้าง หรือแม้นด้วยปัญญาที่แจ้งชัดจากการศึกษาค้นคว้าของตนเองมาแล้วด้วยดีบ้างอย่างนี้,,, นำตนให้พ้นจากเครื่องร้อยรัดที่เรียกว่าสังโยชน์ทั้ง ๑๐ประการนั้นออกไป เข้าสู้อายะตะนะนิพพานได้ทั้งที่ยังไม่ตาย ประคองตนเองไป ด้วย "คุณธรรม" อันสูงที่สุด ถึงสูงยิ่ง ถึงที่อันยิ่งๆไปของบรมสุข พ้นจากทุกทั้งปวง ,, ในด้วยกาลสมัยอันควรเทอญ,,, ขออำนวยพร ขอเจริญพร,,,